Een kleine 2 weken geleden zat ik, net als nu, aan de keukentafel omdat ik een stukje wilde schrijven voor mijn blog. Het was half oktober en voor veel kinderen was de herfstvakantie begonnen. Ik wilde schrijven dat de stichting Kunst en Cultuur weer van alles georganiseerd had in Drenthe, Groningen en Friesland. Ze noemen het ‘Oktober Kindermaand’ wat inhoudt dat veel musea gratis entree geven voor kinderen en dat daarnaast veel leuke evenementen en/of leerzame workshops georganiseerd worden. Onze B&B ligt centraal ten opzichte van veel deelnemers en zou een leuke optie kunnen zijn om te overnachten. Ik wilde gezinnen uitnodigen om naar Ruinerwold te komen.
Maar mijn schrijven stopte abrupt, de vriendin met wie ik aan tafel zat, kreeg een bericht op haar telefoon en even hielden we allebei onze adem in van ontsteltenis, het was het eerste bericht over het ‘keldergezin’ in Ruinerwold (zoals het toen genoemd werd). Verschillende gevoelens en gedachtegangen volgden en ik had ineens niet meer zo’n zin om verder te schrijven. Ik voelde met de kinderen mee die 9 jaar niet uit huis waren geweest en nu was ik de ‘oktober-kindermaand/ herfstvakantie’ aan het promoten. Het voelde zó dubbel. Ik dacht: ‘laat maar even’.
Vanaf die dag is Ruinerwold volop in het nieuws geweest, (buitenlandse) cameraploegen rijden hier nog steeds rond, (ramp) toeristen komen naar de plek waar de boerderij staat (ook al is er, behalve politiewagens, niks te zien vanaf de weg!) en als je zegt dat je uit Ruinerwold komt, is de eerste vraag die je krijgt of je hét huis ook kent. Op social media verschijnen berichten van mensen die hun mening over het verhaal kwijt willen; verdenkingen en beschuldigingen worden geuit en soms ook weer bijgesteld, het houdt de gemoederen enorm bezig en hoe begrijpelijk ook, ik vind het jammer dat dit een bepaalde sfeer geeft rondom Ruinerwold. Misschien houdt het sommige mensen zelfs wel tegen om hier op vakantie te gaan, maar dat zou heel jammer zijn want Ruinerwold is verder natuurlijk onveranderd en nog steeds de moeite waard om wél naar toe te komen voor vakantiedoeleinden.
Ik denk dat dit ook wel goed komt, maar hoe zit het met de kinderen van het gezin, hoe gaan zij hun leven verder oppakken, gaat het met hen ook goed komen? Ik hoop het van harte voor ze en wens ze veel sterkte met de verschillende inzichten en levensovertuigingen waar ze mee te maken gaan krijgen, die van hun vader/verzorger en met die van wat in Nederland doorgaans als normaal beschouwd wordt. Ik ben heel benieuwd maar hoop vooral op een goede afloop.
Intussen ga ik verder met mijn B&B, volg ik het nieuws en geniet ik van de (herfst-) wandelingen in de mooie omgeving. Wat is vrijheid toch mooi en zeker niet vanzelfsprekend!
Inge
Reactie plaatsen
Reacties